Mijn naam is Anjet van Dijken (1976). Tijdens het begin van mijn rechtenstudie kreeg ik onverwacht de zorg als mentor en bewindvoerder over mijn meervoudig gehandicapte broer. Al de eerste jaren heb ik met mijn broer en begeleider in de woonvorm een solide ‘driehoek’ gebouwd. De basis is vertrouwen: ik ben er voor hem en let op de grenzen, maar hij mag ook leven en fouten maken (zie voor dat verhaal: wecareconsultancy.com).  

Ik studeerde af, ging werken als medewerker voor een Eerste en Tweede Kamerlid, en werkte 3 jaar als journalist bij BNR Nieuwsradio. Daar leerde ik dat je onderwerpen moet pakken die nog niemand gedaan hebt. Dat deed ik toen ik met mijn man en kind naar het buitenland ging. Met baby op de arm besloot ik te Googlen wat voor informatie er online was. Ik tikte in ‘broer’, ‘zus’, ‘beperking’, maar er kwam niets.

Een jaar van onderzoek resulteerde in kennis over 35 jaar onderzoek naar de impact van ziekte en zorg op broers en zussen, die ik toegankelijk maakte in vele publicaties, lezingen en workshops.

Zoals het eerste broers- en zussenboek van Nederland. Daar zette ik na grote twijfel toch het woord ‘brussen’ op de cover. Dan was er een boek zijn voor ‘brussen’. Dan wist elke brus dat er informatie was en dat ze niet de enige zijn. Later schreef ik het 1e brussen doeboek in & om het ziekenhuis.

Ik ben tot de dag van vandaag trots op de samenwerking hierbij met Dr. Tinneke Moyson (brus-onderzoeker en lector HoGent) en Prof. Dr. Martha Grootenhuis (hoofd psychosociale zorg, Prinses Maxima Centrum voor kinderoncologie, de oprichting van de eerste online brussengroep en samenwerking met Dr. Krista bij het 1e brussenbehoefte-onderzoek, waar de aanbevelingen nog steeds van gelden (leestip!).

Ondanks dat ik inmiddels 3 kinderen heb en weer in Nederland woon, blijf ik met brussen verbonden. Op dit moment bouw ik verder aan kind- en gezinsgeïntegreerde zorg bij Stichting Kind en Ziekenhuis. Hier staat de patiënt centraal, maar daardoor kan ik juist makkelijker de brussen meenemen.